Pubblicato il Settembre 8, 2019’da
http://www.icsaicstoria.it/tarsitano-vincenzo/
Sig. Vincenzo TARSITANO,
Eskrim Federasyonu Başkanlarından Sn. Re’fet ULGENALP (1951/52) döneminde; ‘Federasyon Başantrenörlüğü’nde İstanbul’da görev yapmış olup, kendisinin yetiştirdiği belli başlı öğrencileri arasında flöre, epe ve kılıçta İnş. Müh. Oktay Orton, flöre ve epede Aykut Zeybeker yer almaktadır.
YAŞAMI:
Marco Aurelio ve Maria Giuseppa Quintieri’nin oğlu, mütevazı bir köylü ailesinde doğdu. Çocukluğundan beri, canlı bir zeka, büyük bir macera ruhuyla (akrabaları ve yakın arkadaşlarınca: Enzo) serüvenli bir yaşam sürdü. Livorno Deniz Akademisi’ne, çok genç yaşta (16 yaşında) katılıp eğitimini burada tamamladı. Aynı sürede, sporda çok yetenekli olduğu ortaya çıkarak, saygın ustalıktaki eskrim hocası ‘Beppe Nadi’nin (1912 ve 1928 Olimpiyatlar’ında üç altın madalya kazanmış ünlü Nedo’nun babası) okulunda ve tarihi Livorno Circolo Scherma Fides’de eskrim kariyerine atılarak; üç silahta (flöre, epe ve kılıç) ‘Eğitici Diploması’ kazandı. Bu iş üzerinden, Deniz Kuvvetleri’nde ve birkaç yıl süresince Akdeniz ve ötesinde, Amerika’ya eğitim gezilerine yöneldi. Önce eğitim gemisi Vespucci’de, ardından diğer birimlerle, subaylara ve denizcilere eskrim dersleri verdi. Bir atıcı olarak da iyi niteliklere sahip olan Tarsitano, yarışma eylemlerini ihmal etmedi ve ustalar kategorisine yöneldi; İtalya’da ve dışarıda çok sayıda eskrim turnuvasına katıldı, gurur verici başarılar elde ederek ulusal üne erişti.
Yeni deneyimler kazanma arzusuyla, 1938’in sonunda, gönderildiği Çin’de, 1902’deki Boxer Ayaklanması sonrasındaki Tientsin- İtalyan İmtiyazında, sözleşmeyle İtalya’ya tahsis edilen bölgenin savunması için konuşlandırılan İtalyan Garnizonu üyeleri arasında, öğretmenlik yapmaya gitti.
Ertesi yıl İtalya’ya döndü ve 23 Eylül 1939’da Arno’daki Santa Croce Belediyesi’nde Lori Montanari ile evlendi ve iki kızı oldu.
İkinci Dünya Savaşı nedeniyle Çin’e döndüğünde, Tarsitano için hoş bir parantez olması gereken sekiz yıl, bir sürgüne dönüştü ve bu süre zarfında, Shanhai-kuan’a ve Manciukuò sınırlarına gitmek için, Pekin’den Nanjing’e, Şanghay’a geçerek o uçsuz bucaksız ülkeyi tanıdı.
8 Eylül 1943 Ateşkes Antlaşması’ndan sonra, Japonların eline geçmesini önlemek için gerçekleştirilen, İtalyan Donanması’nın kendi kendini batırması ve İmtiyaz’ın iptaliyle, Tarsitano kendisini İtalya’dan ve içinde yaşanacak bir “ev”den ayrıştırmakta olduğunu hissetti. Burada, çocuklarına eskrim öğrettiği Mandarinlerin lüks konaklarının misafiri olarak Çin’de yıllarca dolaştı. Calabriali üstat, böylesine rafine bir ortama katılarak, Mao Tse Tung’un Kızıl Ordusu’nun çok uzak olmayan müdahalesi nedeniyle giderek yok olmaya yaklaşan, kadim Çin Aristokrasisi’ni de tanıyabildi.
Bir yazarın becerilerine sahip Tarsitano, ailesine ve arkadaşlarına
gönderdiği uzun mektuplarda, hala gizemli Çin’in alışkanlıklarını ve
geleneklerini zengin ayrıntılarla naklederek olağanüstü macerasını anlattı.
Bu mektuplar, derlenip yayınlansalardı; ne yazık, ilginç bir röportaj oluşturabileceklerdi.
1946 sonbaharında, Çin Denizi’nde Hong Kong ve Singapur’da duraklayan ve Hint Okyanusu, Seylan Adası ve Kızıldeniz’den sonra İtalya’ya döndü ve o yıllarda Toskana’da kendisini bekleyen karısı ve kızlarıyla birlikte Fagnano’sunda bir süre dinlenmek üzere İtalya’ya döndü.
Çok takdir edilen profesyonelliğiyle, Cremona ve Venedik’te ve eskrimin yerel tarihinde, silinmez bir ekol bırakarak, Pesaro dahil diğer İtalyan şehir eskrim kulüplerince işe alındı. Yeni deneyimler için hevesi sönmeyen Calabriali Hoca, birkaç yıl İsviçre’de öğretmenlik yapıp, Türkiye Ulusal Federasyonu’nca CT’de (Teknik Kadro’da) göreve getirilmesi öncesinde İngiltere’den de, ilginç bir teklif aldı. Ancak gittigi Londra’dan, iklimi yüzünden vazgeçti. Mücadeleyle geçen faaliyetlerinden vazgeçmeyip, 1964’te Stuttgart’ ta, kıdemli hocalar arasında ‘Dünya Unvanı’nı kazanarak kariyerinin zirvesine ulaştı.
Bununla birlikte; Çin’den dönüşünde, İtalyan Eskrimci Renzo Nostini ve Mangiarotti kardeşler, Olimpiyatlar ve Dünya Şampiyonaları’nın ‘kahramanları’ rolünde Şampiyonlarının başarılarıyla aydınlanmış tarihlerinin son sayfalarını yazıyorlardı. Ancak, İtalya’ya en çok madalya veren bu sporun düşüşünü ilk hisseden ve analizine dayanarak kınayan Calabriali Üstat, Doğu Ülkeleri ve ABD gibi yeni gerçeklerin ortaya çıktığının sinyalini verdi. Eskrimin dünyadaki evrimini dikkatli bir şekilde gözlemleyen Tarsitano, yurt dışında edindiği deneyim sayesinde, on yıllardır hakim olduğu eskrimde, yaklaşımın değiştirilerek yenilenmesi gerektiğini doğruladı. Durgunluk vardı! Atletik hazırlığın yoğunlaştırılarak hız kazanımı gerekti! Elzem olan, teknik olarak her ögeye, baştan form tutturmaydı… Silahın nasıl tutulacağından başlanarak, hızla saldırıya ve savunmaya yeni bir yapı kazandırmak gerekiyordu.
Dikkatli bir çalışmayla ürettiği ve teknik konferanslarla örneklendirerek geliştirdiği teorik kavramların yer aldığı La Scherma Italiana– ‘Aspetti Tecnici della sua Deca-denza e della sua Possibile Rinascita’– ‘İtalyan Eskrimi’nin Sönüşü ve Yeniden Doğma Olasılığının Teknik Yönleri’ adlı, 1967’de kılavuz olarak yayınlanan kitabı, ayrıca Fransızca ve İngilizce’ye de çevrildi.
Avangard kavramlar ve teknik yenilikler için Tarsitano’nun dersleri, İtalyan ve yabancı gözlemciler tarafından inceleme konusu oldu. Zaten Venedik’te, Alman ve Macar ustalar, onu izlemeye gelmişlerdi. İstanbul’da öğrencileriyle yaptığı uygulamalar, Sovyet Teknisyenleri tarafından filme alındı. Roma’da “Equipe”in bir yazarının yaptığı röportaj ve genellikle yabancı dergilerdeki kendi yazıları, yeniden yayınlandı. Bu ilgide, ne yazık ki, İngiltere’nin payı çok değildi. Şimdi Federasyon Başkanı olan eski Şampiyon Renzo Nostini, kendisine bu başarıyı sağlayan eskrim politikasını sürdürüyordu. Tarsitano’nun yeni çizgisini tanımak, Baskan Nostini’yi, tüm politikasını redde, eskrim teknik kadrolarında devrim yapmaya, eski ustaları kovmaya ve yenilere Ulusal CT (Teknik Kadro) ya da diğer prestijli rolleri emanet etmeye sürerdi. Calabrialı Usta’yla, FIS Başkanı’nı yıllarca ayıran, tatlı sert yazışmalar, hatta sözlü atışmalar içerikli uzun tartışmanın nedeni buydu; usulen eski yaklaşımladövüşen İtalyan eskrimciler, mağlubiyetleri toplamaya devam etti. Bu arada, Tarsitano’nun teorileri birçok genç hocayı fethetmişti. Bazı eskiler bile onun yanında yer almak isterdi, ancak Başkanla sürtüşme, pozisyon veya görev fırsatı kaybetme korkusu onu engelledi.
Şehir çevrelerine yönlendirilen Tarsitano Hoca 1970’lerde Cosenza’daki Coni Center’ın Teknik Direktörü’ydü. ‘Gazzetta del Sud‘de savunduğu ‘Yenileşme Teorileri’yle ve ‘Modern Eskrim’ üzerine ilginç incelemenin yazarı olarak, ulusal ve uluslararası düzeyde tanınarak, takdir edilen: özel becerili eğitmen olarak sunuldu. Bölgesel derecelere hemen erişebilecek, gelecek vadeden Calabrialı genç eskrimcileri, San Vito Stadyumu’nda eğitmek için kendini hevesle adadı. Ancak onları, daha yükseklere olgunlaştıracak zamanı kalmamıştı…
Fagnano, Castello’ya sağlık nedenleriyle çekilen, yakınlarının hala “Çinli” diye çağırdığı Enzo; emekliliğini, kasabanın kenarındaki küçük bir villada, ailesiyle birlikte yaşadı. Villanın geniş ve yüksek çatısı altında; kasabanın kız, erkek, birçok çocuğuna eskrim öğreterek ‘şampiyonlar’ yetiştireceği kendi okulunu kurdu. Geniş oturma odasının bir köşesinde, kazanılan kupalar ve ödüllerle dolu bir vitrin duruyordu…
İtalya’da, her anlamıyla şükranla anılan, teorileri sonrasında, Avrupa’dan ve Dünya’dan yine, zaferle dönebilen İtalyan eskrimcilerini göremeden öldüğünde 75 yaşındaydı…
İnsanlık dolu, zarif davranışlı bir kimse olarak hatırlanacak olan Enzo’nun şahsına hürmeten, Fagnano Belediyesi Spor Salonu’na adı verilmiştir.
(Biyografi, Ermanno Capani’nin bir makalesine dayanmaktadır) © ICSAIC 2020
Çeviren: Mehmet Ersan Akmanalp 1997-2000 Federasyon Üyesi, Uluslararası Hakem FIE.